Hedonizm yani hazcılık, Kirene Okulu’nun, Sokrates’in öğrencisi Aristippos’un bir öğretisidir. Hedonizm, hazzın mutlak anlamda iyi olduğunu, insan eylemlerinin nihai anlamda haz sağlayacak bir biçimde planlanması gerektiğini, sürekli haz verene yönelmenin en uygun davranış biçimi olduğunu savunan felsefi görüştür.
Aristippos’a göre her davranışın nedeni, mutlu olmak isteğidir. Yaşamın gereği hazdır, haz insanı insan eden duygudur. Bilgilerimiz duygularımızla alabildiğimiz kadardır, bunda öteye geçmez. Bu yüzden Aristippos duygularımızın getirdiği hazza yönelmeyi, acıdan kaçmayı söyler. En üstün iyi, hazdır. Ancak gerçek haz sürekli olandır. Sürekli olan hazza ise ancak bilgelikle varılabilir.
Hazcılığı devam ettiren bir diğer filozof ise Epikuros’tur, ancak Epikuros, Aristippos’un bedensel hazzına karşı ruhsal hazzı yeğler. Onun için en büyük haz, ruh dinginliğidir. Buna da bedensel zevkler peşinde koşmakla değil, ancak ve ancak bilgelikle varılır.
Bakmayın böyle wikipedia’dan falan araklayıp bilimsel bir şeyler karaladık ama biz düz hazcılık öveceğiz burada. Neden hedonist olmamız gerektiği üzerine kafa yoracağız, saf hazzın peşinde koşmanın tek çıkar yol olduğunu ispat etme gayretine girişeceğiz. Aranızdan birini hedonist yapabilirsek ne mutlu bize. (👆🏼Yazi alintidir👆🏼)
Comments